Alle clichés kunnen weer uit de kast, maar ondanks het mooie weer heb ik vandaag de dag toch weer een reden om binnen te zitten. “idioot, denkt u?! Ja, ongetwijfeld, maar voor mij als wielerliefhebber is de tijd van de rittenkoersen de mooiste (sport)tijd van het jaar. Ik kan mij bijvoorbeeld enorm verheugen op de rit in de giro van aanstaande donderdag. De rit van donderdag eindigt namelijk op de Etna. Kent u de Etna? De Etna is de meest actieve vulkaan van Europa. De finish zal niet precies op de top liggen, want dat is ietwat gevaarlijk, maar de rit eindigend op de Etna nodigt echt uit om te kijken. Ik ga er in ieder geval voor zitten. Samen met mijn partner in crime, wat betreft deze blog. Ik kan mij daar ontzettend op verheugen.
Wat maakt een rittenkoers nou zo mooi? Het is de schoonheid van de koers. Het man tegen man gevecht wat men (zeker in de bergen en in de tijdrit) moet leveren. Ik kan ontzettend genieten van Tom Dumoulin. Tom doet mij enorm denken aan mijn favoriete helden uit het verleden, zoals daar zijn Bernard Hinault, Pedro Delgado, Alberto Contador en vooral Miquel Indurain. Ik heb iets met Spanje, want 3 van de 4 hierboven genoemde renners komen van het Iberisch Schiereiland. De Spaanse renners hebben iets magisch. Het waren allen specialisten. Alle drie konden zich vreselijk goed tijdrijden, met Indurain als de ultieme tijdrijder die waarschijnlijk ooit op een fiets heeft gezeten. Een tijdrit van Indurain is ademloos kijken naar een renner waarvan alleen de benen bewegen. Moet u eens proberen om meer dan 55 km/ph te rijden en dan je lichaam niet te bewegen! Dat gaat u hoogstwaarschijnlijk niet lukken, zoals u waarschijnlijk ook nooit 55 km/ph zult hardrijden. Indurain kon dat als de beste en heden ten dagen neemt Dumoulin dit stokje moeiteloos over.
Tom beweegt ook alleen zijn benen. De cadans die je ziet is van een eenzame fietser die één is met zijn fiets en de natuur. Hij sluipt als het ware over het parcours zonder ooit maar één keer zijn blik af te wenden van zijn tegenstanders. Hij is de jager en de rest is zijn prooi. Tom vermorzelt zijn concurrenten in de tijdrit, zoals Indurain dat ook kon. De mooiste tijdrit ooit verreden behoort toe aan de man met de bijnaam ‘El Rey’, wat niets minder betekent dan de koning. Op die ene dag in Luxemburg vermorzelde Indurain niet alleen zijn concurrenten. Nee, hij vrat ze op. Zijn tegenstanders zaten op de fiets, maar in vergelijking met de grote Spanjaard stonden zijn tegenstanders stil. Als een wielerrit nooit meer uit mijn geheugen zal verdwijnen, dan was het die tijdrit.
Onze kinderen hebben Italiaanse namen. Ons jongste kind kent in haar naam ook het woord mooi, maar dan in het Italiaans. Italië is een fantastisch land om vakantie in te vieren en de Giro is vaak spectaculairder dan de Tour de France. Misschien komt het ook door het landschap. Italië is een ontzettend mooi land. De mensen kleden zich over het algemeen altijd erg goed. Om vaak door een ringetje te halen. Als ik een mooi pak draag, dan komt het ook vast uit Italië. Wie kent niet Cipollini? De italiaan had de bijnaam “Mooie Mario” gekregen. En dat compliment kwam zowel van de vrouwen als ook van de mannen. Mario was niet zomaar een sprinter. Nee, Mario zat (zoals men dat uitdrukt) op de brommer. Een massasprint aangaan met Mario maakte de concurrenten bij voorbaat kansloos. Mario zette de turbo aan en men zag hem pas terug op het moment dat hij met de ronde missen op het podium stond. Mario won overal, maar de overwinningen in de Giro waren altijd net iets mooier.
De Giro is weer begonnen. Heerlijk die dagen om de koers weer te kunnen volgen. Op naar de bergen….
Indurain rijdt iedereen op een hoop!
Dumoulin wint de Giro 2017!!
Mooie Mario in een vertrouwde houding!