Gister in de etappe vloog er een parasol op het asfalt midden in het peloton. Hoe krijg je het voor elkaar om jouw parasol precies in het rijdende peloton neer te zien komen?
In het verleden van de Tour hebben we de gekste beesten, attributen of machines gezien die hun stempel drukte op een etappe. Een hond die het asfalt op rende. De bekende Portugees renner De Agostinho verloor hierdoor het leven. Een kudde schapen die de weg versperde of laaiend boze boeren die met tractoren de weg versperde. Vooral de laatste gebeurtenis was legendarisch, waar (latere boer) Bernard Hinault zich niet onbetuigd liet en er echt op los sloeg. Helaas zijn daar geen beelden meer van op social media, want Badr Hari had daar nog wat van kunnen leren.
Maar het ergste zijn toch de mensen. Hoe vaak erger je niet aan die gasten die bergop langs de renners blijven rennen? Je houdt je hart steeds vast dat die gasten op hun benen blijven staan, want je moet er toch niet aan denken dat er iemand voor de fiets van Froome valt en de grote favoriet in zijn val meeneemt. Ik ben echt niet haatdragend of agressief, maar vaak hoop ik dat dit soort “fans” met de platte bek het harde asfalt opzoeken. Alberto Contador sloeg een rennende arts een keer vol op de bek!
In 1999 rijdt een Italiaan in Duitse dienst bij Telekom. De Italiaan luistert naar de naam Guiseppe Guerini. Guerini was een redelijke helper van Ullrich. Guerini mocht echter voor eigen kansen gaan (door een blessure van Der Jan) en reed op de beroemdste berg van Frankrijk vlak voor tijd alleen weg. Met een lijf vol adrenaline reed hij naar de finish. Op weg naar eeuwige roem. De champagne en kussen van de rondemissen al bijna handbereik. Tot daar opeens een “supporter” midden op de weg stond om foto’s te maken. Guerini voelde dat de achtervolgers eraan kwamen. Dus hij zette nog een keer aan met het hoofd naar beneden. Toen Guerini zijn hoofd weer omhoog bewoog keek hij heel dichtbij in de angstige ogen van de supporter. Deze voelde direct:” ik kan geen kant op!” Op nog geen twee kilometer van de top botste Guerini, die een kleine voorsprong had op zijn achtervolgers, tegen deze foto-toerist. Hij kwam ten val, leek kansloos voor de etappezege maar wist uiteindelijk toch nog alleen de finish te bereiken. De (Duitse!!) fotograaf zou later die avond zijn excuses komen aanbieden in het hotel van Guerini, die de excuses aanvaardde. Het liep dit keer gelukkig goed af. Maar soms hooo ik dat er meer Contadors in het peloton zitten. Toch is dit moment een van de meest memorabele momenten van de Tour.
Contador haalt uit!
Guerini op weg naar eeuwige roem