Eindelijk, de Tour gaat nu echt beginnen. De strijd tussen de twee topfavorieten Pogacar en Vingegaard ook. De handschoenen gaan uit en de strijd kan losbarsten. Ik zit er klaar voor en ik pak er een bak met popcorn bij, want de Tour ligt voor eenieders gevoel helemaal open. Ook al is het verschil op dit moment meer dan 1 minuut. De renners krijgen twee bergen van de Buiten categorie voor de kiezen. Zoals gezegd, de Tourmalet en de Col de Saint-Lary Soulan. Vergis je niet in de laatste. Dat is een klim met een hele lastige aanloop, waarbij kilometer 2 en 3 niet onder de 10,5% stijgingspercentage komen. Voor de mensen die een beetje weten hoe dat voelt, gaat dat echt pijn in de benen doen.
De Tourmalet is een sloper
Voor het eerst heb ik zelf de twee bergen verkend. Morgen zal ik mijn verhaal vertellen over Plateau de Beille, maar afgelopen woensdag ben ik de Tourmalet opgeklommen. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik een superdeluxe Tacx heb. Die is zo ingesteld dat ik op een afwijking van 1% kan trainen. Wat betekent dat ik exact het parkoers (met film) rijd, als de renners dat vandaag hebben gedaan. Het enige wat ik niet voel is de kou, de wind en de ijle lucht. Maar op de Stelvio, die ik live heb gereden, had ik totaal geen last van de lucht. Terwijl ik dat de allereerste keer op de Alpe d’Huez wel heel erg had.
De Tourmalet is echt een sloper. De berg heeft een redelijke aanloop, waarin je mooi in het tempo kan komen. Er zitten twee relatief makkelijke tussenstukken (helaas veel tekort) in op kilometer 7 en 10. De klim is in totaal meer dan 18 kilometer, wat de Tourmalet een lange klim maakt. Uitermate geschikt voor renners als Vingegaard, die heel lang in een bepaald tempo hard bergop moeten rijden. Pogacar is meer van de korte, steile stukken. Dat verschil gaat vandaag zeker meespelen. Ik ben net als Vingegaard. Als jij mijn statistieken zag, reed ik met een bijna precieze gelijkmatigheid qua vermogen naar boven. Dat is ook de kunst voor Vingegaard. Die kan dat als geen ander en daarin heeft hij een voordeel op Pogacar, die dat minder heeft.
Denk aan je hartslag!
De hartslag is misschien wel het belangrijkste. Sinds een aantal jaar rijd ik alleen maar op hartslag. Dat doet nagenoeg het hele peloton. Vroeger kon je dat niet meten, had je niet de apparatuur die nu iedere amateur wielrenner gewoon kunt kopen. Dat kan nu wel en helpt mij enorm om mijzelf ieder jaar weer te verbeteren, ondanks dat ik elk jaar ouder wordt. Als je mij drie jaar terugzet, zie je een ietwat zwaardere wielrenner die op kracht en vooral doorzettingsvermogen naar boven reed. De wattage die ik toen trapte trap ik nu niet. Vier jaar geleden trapte ik makkelijk een gemiddelde wattage van 240/250. Dat is echt veel, maar ik hield dat geen 2 uur vol. Dat doe ik nu wel… en met valse bescheidenheid, met gemak! De wattages in de Tour liggen nog veel hoger. Ik kan mij herinneren dat Froome een wattage van ruim 400 naar boven trapte. Daar kan ik alleen maar van dromen, maar om maar even aan te geven hoe hard de renners nu trappen. Van der Poel trapte drie jaar geleden in de Strade Bianchi in de laatste beklimming een wattage van 1035 (!!). Dat is onmenselijk. Maar het kan dus wel.
Het laatste stuk is lastig
De Tourmalet heeft dus een relatief goede aanloop, maar vanaf kilometer 11 (nog 7 kilometer te gaan!) is het gedaan met de pret. Dan wordt het echt vervelend. Onderaan heb ik een overzicht gemaakt van de kleuren die de organisatie gebruikt om het stijgingspercentage aan te duiden. Vanaf kilometer wordt het rood en donkerrood. Waarbij kilometer 16 en 18 zelfs zwart worden. Die laatste kilometers zijn echt slopertjes!! Als je niet goed heb gedoseerd, dan kan dat je kop gaan kosten. Net onder de top ligt het dorp La Mongie. Dan denk je dat je er bent, maar bij die gedachte kom je bedrogen uit!
Vorig jaar zetten Pogacar en Vingegaard op de beklimming een recordtijd neer van 45 minuten en 37 seconden. Daarmee waren ze ruim een uur sneller als ik van de week. Het record stond vanaf 1993 met de beklimming die Tony Rominger en Zenon Jaskula afraffelde. Zij deden er 13 seconden langzamer over dan de twee matadors die ook dit jaar de Tour gaan beslissen.
Pogacar slaat keihard terug!
Vanaf het begin van de etappe was het een spervuur aan demarrages. Uiteraard was Matthieu van der Poel er steeds bij. Ook Gaudu en Healy waren bij. In totaal sprong er een groep van 11 man weg, die de Tourmalet overleefde en die de beklimming van de laatste col begon. De Tourmalet was niet het begin van een titanenstrijd. Het was duidelijk dat de favorieten wachtte totdat de Col de Saint-Lary Soulan begon. UAE was al de hele dag aan het koersen, waar vooral het rijden van Nils Politt opvallend. De Duitser in dienst van UAE reed het gehele peloton in een strak tempo de Tourmalet over. Zonder eigenlijk met de ogen te knipperen. Onder aan de Col de Saint-Lary Soulan was het achtereenvolgens Marc Soler en Sivakov die het tempo hoog hielden. Voorin had Healy Gaudu gelost. De Ier leek op weg naar de overwinning. Totdat Pogacar even een kort babbel hield met Adam Yates. Het was dan ook meteen Yates, die gas opendraaide. Was het dan toch een chasse-patat in de maak? En jawel, later werd duidelijk wat het plan was. Pogacar reed weg van Vingegaard en ging met Yates samen naar boven. Wat een fantastische nummer van UAE!! Dit is wat het wielrennen zo mooi maakt. Een paar dagen geleden leek het alsof Pogacar een dreun kreeg.
Daar is De aanval!
Maar in de eerste de beste rit valt Pogacar opnieuw aan. Daarachter kwam Vingegaard in het tempo gevolgd door Evenepoel. Vingegaard liet Evenepoel staan. Yates was gelost door Pogacar. En het was opnieuw een man tegen man gevecht. Het werd een geweldige finish. Pogacar had zijn versnelling goed gekozen. Op het moment dat Vingegaard leek terug te komen, kwam er een vlakker stuk. Wat een geweldig gezicht was de achtervolging van de Deen op de Sloveen. Evenepoel moest het tweetal laten lopen. Pogacar was ontketend in het laatste gedeelte. Belachelijk dat er mensen zo dicht bij de renners kwamen. Er werd zelfs een zakje chips in het gezicht van Pogacar gegooid. Het is een schande!! Aso moet hier paal en perk aan stellen. Deze mensen moeten verboden worden. Maar niets kon de Sloveen deren. Pogacar was op weg naar een geweldige coupe!! Het is meer dan verdient, want dit is op dit moment de beste wielrenner op deze aardkloot. Bij de Belgen spraken van een ‘straf nummertje’. En daar was geen woord aan gelogen. Pogacar won de etappe op grandioze wijze! Voor Vingegaard op 39 seconden. Evenepoel eindigde als derde op 1;10.
Wat een etappe. Pogacar was getergd na de overwinning van Vingegaard woensdag. En je kan de Sloveen beter niet kwaad maken, want de Sloveen is zo sterk. Als je wint voel je geen pijn, maar de laatste kilometer was zo een groot verschil tussen Vingegaard en Pogacar. Ik ben benieuwd naar morgen! Dan gaan we naar Plauteau de Beille!
Kleuren toelichting Stijgingspercentage:
Blauw: van 2% tot daaronder
Groen: van 2% tot 4%
Oranje: van 4% tot 6%
Rood: van 6% tot 8%
Donkerrood: van 8% tot en met 10%
Zwart: vanaf 11%