Monaco – Nice 33.7 kilometer.
Pogacar ‘De mooiste Tour ooit’
‘Een dialoog tussen twee commentatoren Vooraf aan de individuele tijdrit. Veel lof is er voor Jonas Vingegaard; ‘Jonas is een vechter een geweldig renner, verrichtte na wat hem is overkomen een geweldig prestatie. Hij komt volgend jaar terug voor revanche.’
‘De renners wacht vandaag een enorme uitdaging.’ weet Philip Gilbert als verkenner van de individuele tijdrit. ‘Het wordt een stressvolle dag.’
Niet alle renners zullen het treffen om op een droog wegdek te rijden.
Regen en zon wisselen elkaar af. ‘Wij moeten voorzichtig doen vandaag.’ reageert Wilbert Kelderman.
35 zeges!
Mark Cavendish (Astana) vertrekt als tweede renner. Hij wordt luid toegejuicht door het publiek. Vooraf deelt hij nog wat handtekeningen uit, kust de dames die hem omhelzen, stapt dan op de tijdfiets en na de aftelling is hij onderweg. ‘Wij zien nu wel mooie historische beelden’, wordt er vanachter de microfoon gezegd.
Er wordt verwacht dat Mark Cavendish nu hij met de 35 ste zege op zak – waarmee hij de legendarische Eddy Merckx heeft overtroefd – afscheid neemt. Misschien wordt hem nog een baan aangeboden waardoor hij met al zijn ervaring niet helemaal verloren gaat voor de wielerwereld. Cavendish heeft drie weken lang behoorlijk moeten afzien en dat zal vandaag niet anders zijn. ‘Het is zeker geen koffierondje.’ wordt aangegeven. Nu ziet het er allemaal nog heel relaxed uit. Gelukkig treft hij een droog wegdek. Er wordt voorspeld dat het rond vier uur met bakken uit de hemel valt.
Gelukkig voor alle renners blijft de regen achterwege.
Cavendish geniet van rit, steekt hij zijn duim op naar de cameramannen. Onderweg zwaait hij naar wat fans. De laatste meters worden met de armen omhoog afgelegd. Het is een emotioneel afscheid met een lach en een traan. Aan de finish staan zijn vrouw en kinderen hem op te wachten. Ook dat levert weer een mooi beeld op. Zoals wij heel veel mooie beelden hebben kunnen zien de afgelopen weken, die volgens de Vlaamse commentatoren voorbij gevlogen zijn.
Ik ben geen slechte coureur
Biniam Girmay (Intermarche) gaat in het groen van start. Voorlopig zal zijn stad Asmare nog even moeten wachten voor dat de bewoners hem uitzinnig kunnen begroeten. Biniam doet mee aan de Olympische Spelen en komt ook naar Nederland
voor een rondje om de kerk. Zijn familie is het gelukt een visum te krijgen, zij komen vanuit Eritrea naar Parijs, dat zal een prachtig weerzien worden. ‘Bina je hebt een wonderschone Route gereden’, wordt er geroepen. ‘Ik ben naar de Tour gekomen om te laten zien dat ik geen slechte coureur ben. Vanmorgen ben ik wakker met veel vertrouwen en voel mij zo gelukkig.’
De hot-seat
De jonge Fransman Lenny Martinez (FDJ) zit inmiddels al een tijdje glunderend in
de hot-seat. Even leek het er op dat Victor Campenaerts (Lotto Dstny) zijn plaats zou in gaan nemen maar hij kwam hij toch een aantal seconden te kort. ‘Ik voelde wel dat dit de laatste dag van de Tour is. De Tour zit er op, ik zie er naar uit om morgen weer thuis te zijn.’ Dan kan hij eindelijk zijn twee weken oude zoon in zijn armen nemen.
Bij de laatste vijftien renners is het wisselen van de hot-seat niet meer bij te houden.
Tim Wellens rijdt in Belgische Nationale kleuren op de Belgische Nationale feestdag de tijdrit. ‘Het was een heel speciaal gevoel.’ Ook hij is blij dat hij naar huis kan. mIsschien dat het nog lukt vanavond naar zijn woonplaats Monaco te gaan.
Afscheid Romain Bardet
Een geëmotioneerde Romain Bardet (DSM) vertelt dat hij altijd alles heeft gegeven. De kinderen van de Fransman hadden de dag van hun leven. Omdat het voor hun vader zijn laatste Tour is, mogen zij vandaag in de ploegwagen mee. Voor Romain zal deze Tour in het geheugen gegrift blijven met de overwinning van de eerste rit en de gele trui om de schouders. Wie voor deze dag ook lang een hoogtepunt zal blijven is Frank van den Broek 23 jaar en debutant in de Tour die zijn kopman naar de gele trui bracht. Samen kwamen zij over de streep met en banddikte verschil. De complimenten en bedankjes voor Frank waren terecht wat een ongelooflijke prestatie. Er ontstonden twee kampen; natuurlijk laat je je kopman winnen. Jouw tijd komt heus nog wel. En het andere kamp is van mening; Dit is de Tour en daar worden geen cadeautjes uitgedeeld. Voor Frank was het geen punt, ‘Wij zijn één ploeg dus voel ik mij ook winnaar.’
Remco Evenepoel
Tom Steels is de ploegleider van (Soudal Quick-Step) die altijd iets zinnigs te vertellen heeft. Het zijn altijd eerlijke en realistische verhalen. Remco boft om bij deze ploeg te zitten. Je hebt hem zien groeien in deze Tour, had niet één slechte dag, durfde zelfs risico’s te nemen. Het hangt een beetje af van de tussen tijden wat Remco vandaag gaat doen. De inspanning van gisteren heeft hij goed verteerd.
Met de resultaten van nu kan je met zekerheid zeggen dat Remco volgend jaar naar mee gaat doen om de gele trui. ‘De ploeg is gegroeid en Remco is gegroeid. Het is de Tour geworden van een stap voorwaarts.’
De bollenkoning wint de prijs voor de Strijdlust
De prijs voor de strijdlustigste renner gaat dit jaar naar Richard Carapaz (EF Educaion) Hij volgt Victor Campenaerts op.
Als het aan het publiek had gelegen dan was deze prestigieuze prijs naar
Jonas Abrahamson (UNO X) gegaan. Maar de jury heeft uiteindelijk beslist.
Het slopende slot van de tijdrit.
Remco Evenepoel rijdt subliem. Jonas Vingegaard rijdt nog beter en Tadej Pogacar rijdt het allerbest! Hij krijgt zijn begeerde zesde trui. Tegen dit fenomeen is geen enkel kruid gewassen. Wat een spannend einde van een Tour waar wij drie weken hebben kunnen zien wat een prachtige sport het wielrennen is.
Het is een Tour geworden met een winnaar die zijn weerga niet kent.
De Giro en de Tour winnen in één jaar! Het is ongekend. Dat vond Pogacar zelf ook. ‘Ik kan nauwelijks vertellen hoe blij ik ben. Ik had in deze Tour alles onder controle, was over iedere dag tevreden. Het is een ongelooflijke jaar geworden. Dit was de beste competitie van de afgelopen jaren, dit was van een ander niveau.’
Een prachtige spannende Tour
De Tour 2024 zit er op. Ik zal weer uit mijn “Tourbubbel” moeten stappen.
Altijd voor mij weer een heel ingewikkeld proces…. Ik regel altijd dat ik de week na de TOUR veel te doen heb om de uren van kijken, luisteren en schrijven niet al te veel te missen. Wat een prachtige, spannende Tour dit keer weer, alles kwam voorbij; schoonheid, spanning, drama, geluk, vreugde, verdriet, uitputting, grootse prestaties, mooie beelden, gesprekken en achtergrondverhalen.
De hoogtepunten van deze Tour
Er waren vele mooie hoogtepunten die mij lang bij zullen blijven maar het interview op donderdag 18 juli met Victor Campenaerts (Lotte DSTNY) na zijn rit overwinning. Dat was van zo een ongekende schoonheid, dat dit beeld voor mij wint.
Een hele goede tweede is toch de getoonde overmacht die Pogacar laat zien op zondag 14 juli waar Jonas Vingegaard voor hem rijdt. Deze ziet groen en geel en lijkt doorzichtig, zijn handen geklemd om het stuur. De gele trui drager achter hem rekt zich uit, maakt zich lang, pakt een bidon aan die hij als een douche over zijn hoofd leeg gooit, gaat vervolgens op de pedalen staan en laat Vingegaard verdwijnen op de achtergrond. En ach… dan als derde toch maar het grote verdriet van de jonge Fransman Matteo Vercher (Totalenergies) Hij kwam donderdag 18 juli als derde over de finish en was ontroostbaar.
Veel dank aan mijn mentor
Wij waren getuigen van een prachtige Tour, dit samen te kunnen doen met mijn mentor Jeroen voor wie ik veel bewondering heb hoe hij naast zijn drukke baan, zijn eigen sportactiviteiten en gezin, nog zoveel tijd vond om zijn mooie interessante wetenswaardige verhalen te schrijven. Ik heb ze uiteraard allemaal met veel plezier gelezen. Ik hoop u/jij ook….