De Tour door de ogen van Jeroen…..

Vluchters

In iedere Tour wordt er weer een poging gedaan om uit de handen van de Sprintersploegen te blijven. Dat is bijna altijd het geval als de etappes vlak zijn. Dat zijn tot uitstek de etappes voor de sprinters. Een echte sprinter probeert het dan altijd wel. Het liefst in een groepje waarbij alle renners hetzelfde doel hebben om uit de greep van het peloton te blijven.

Vandaag was er weer zo’n etappe waarbij de aanvallers een kans hadden. Dat was om twee redenen: 1) het was de rit voor de loodzware Alpen etappe. En dan houden de ploegen van de klassementsrenners zich meestal rustig. 2) het was niet echt een etappe voor de sprinters, omdat het parcours enigszins heuvelachtig is. En zo geschiedde; een grote groep met 33 renners ontsnapte, waarbij er grote namen bij zaten. Olympisch kampioen Van Avermaet, Nederlandse troef Mollema, Izaguirre, Oss, Boasson Hagen, Asgreen en hardrijder Matteo Trentin zaten in de kopgroep.

De groep reed snel weg en de voorsprong groeide met de kilometer. Voor het einde van de etappe werd de groep in vele stukken gehakt. Mollema miste de slag. Ook Asgreen baalde dat hij de slag had gemist. Echter op de laatste heuvel sloeg de vlam toch in de pan. Asgreen probeerde met een ultieme jump de voorste te bereiken. Trentin was van de groep de sterkste sprinter. Echter daar wilde hij niet op wachten. De Italiaan reed snoeihard weg. Dat was ook de laatste keer dat de renners de renner van Mitchelton-Scott zouden zien. De jump was echt perfect. Trentin liet nog maar eens zien waarom hij de regerende Europees Kampioen is. Trentin bezorgde na de zegetochten van Yates opnieuw voor een Australische zege. Achter de ongenaakbare Italiaan werd het sterke rijden van de Deen Asgreen niet beloond. De Deen werd tweede. De Belg Van Avermaet won de sprint van een sterk viertal met oud etappe winnaar Teuns. Alaphilippe won de sprint van het grote peloton op meer da 20 (!!) minuten. Dylan Groenewegen zat daar niet eens bij. Die eindigde daar nog vier minuten achter. Morgen zullen de renners in de snikhete lucht de Alpen voor hun kiezen krijgen. Een slachtveld ligt op de loer.

Tweede plaats
Ondanks het sterke rijden van Asgreen kon hij zijn sterke rijden niet belonen. De tweede plaats is in de sport nu eenmaal de meest vreselijke plaats. Je weet dat je goed was, maar er was er één die net wat beter was. In de geschiedenis van de Tour is er één Nederlander die het etiket “Tweede” wel erg vaak heeft behaald. Joop Zoetemelk eindigde 6 x (!!) keer als tweede op het eindschavot. De Duitser Jan Ullrich stond 5x tweede op het podium van Parijs. Bij de laatste moet wel gezegd worden dat deze tweede plekken wel het vaakst achter de besmette Lance Armstrong. Raymond Poulidor was drie tot tweede in het eindklassement gekroond, maar stond in totaal wel 8x (!!) op het podium in Parijs. Daarachter komen Joop Zoetemelk, Bernard Hinault en Jan Ullrich die allen 7x op het eindpodium stonden.

Op de laatste dag de Tourwinst
Er zijn twee renners in de geschiedenis van de Tour die pas op de laatste dag de gele trui behaalde. Dat was in 1947 Jean Robic die dit huzarenstukje uithaalde. En in 1968 was daar voor de Nederlanders een histosrische overwinning. Op de laatste dag stond de Belg Herman van Springel 16 seconden voor op onze Nederlander. De Belg was de betere tijdrijder en gold als de favoriet. De tijdrit werd verreden over 54,7 kilometer. Ook dat was in het voordeel van Van Springel. Het werd een legendarische race. Janssens ploegleider Geldermans schreeuwde zijn longen uit zijn lijf: “Denk aan jouw gezin!” Die woorden werkte als doping op de Nederlander. Janssen won uiteindelijk met 38 seconden de Tour. Janssen gaf Nederland haar eerste Touroverwinning. Ons land stond op zijn kop en Jan Janssen zou voor eeuwig de geschiedenisboeken in gaan.

De beslissende tijdrit van Jan Janssen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.