Iedere Tour is er altijd wel een renner, die je niet verwacht. Deze Tour zijn het vooral de favorieten die wel voorin het klassement geposteerd staan. Als je deze Tour een verrassing aan mag wijzen is dat toch het rijden van Uran. Ook Landa is voor mij een verrassing. Niet zo zeer dat hij bergop goed kan rijden, dat wist iedereen wel. Maar dat hij ook echt de macht heeft om in een strak tempo met Froome en consorten iedereen af te laten zien, dat is wel verrassend. Als je renners echt kan pijnigen, zoals Landa nu doet kom je van grote hoogte. Landa is wat Froome ooit voor Wiggins was. De Tour die Wiggins won was er eigenlijk één renner beter dan de geridderde Brit en dat was Froome zelf. Ik kan mij nog het beeld terughalen dat Froome in de rit naar La Toussuire (in de Tour van 2012) echt moest inhouden, omdat hij Wiggins helemaal in de vernieling aan het rijden was. Had Sky dit teken niet gegeven, dan had Wiggins nooit de Tour gewonnen. Dat beeld heb ik nu ook met Froome en Landa. In de rit van vandaag stak één renner (met Roglic uiteraard) er met kop en schouders bovenuit! En dat was Mikel Landa. Ik denk dat ze bij Movistar op hun dijen slaan, want als er niets geks gebeurt, dan rijdt Landa volgend jaar bij Movistar. En zal de falende Quintana door de achterdeur (hoogstwaarschijnlijk) naar Sky voor het grote geld, gaan. Als Froome echter de Tour dit jaar gaat winnen (en dat ligt voornamelijk morgen aan Bardet), dan mag er een hele grote bos bloemen naar mevrouw Landa en een fles naar mijnheer Landa!
Een van de grootste verrassingen ooit in de Tour vond plaats in de Tour van 1990. Direct in de eerste etappe van 1990 maakte de Italiaanse Chiappucci deel uit van een kopgroep van vier man, de anderen waren Frans Maassen, Ronan Pensec en Steve Bauer. De Italiaan was reeds 5 jaar lang een anonieme prof, ook doordat hij in 1986 zwaar gewond raakte door een ongeval. Op de streep in die eerste etappe van 1990 hadden de vier een voorsprong van meer dan tien minuten. Steve Bauer droeg de gele trui tot aan de bergen, daarna was Ronan Pensec aan de beurt. Toen Pensec in de klimtijdrit tegenviel, was het de beurt aan Chiappucci. Chiapucci verloor in de daarop volgende dagen wel tijd op de favorieten (zoals Lemond en Breukink), maar behield de gele trui. Het leek dat hij in de Pyreneeën de leiding wel zou verliezen, maar Chiappucci wachtte de aanval van de favorieten niet af en ging in plaats daarvan zelf in de aanval. Na de Pyreneeën had Chiappucci het geel behouden, maar het verschil met Greg Lemond was tot 5 seconden geslonken. Die verloor hij vanzelfsprekend in de laatste tijdrit, maar hij werd tweede in het eindklassement gebleven (net voor Breukink). De relatief onbekende Chiapucci had in één Tour naam gemaakt. En bewees tevens dat aanvallend rijden vaak beloond wordt.
Froome krijgt het sein in de Tour van 2012 te wachten op zijn kopman
De Italiaan in de veroverde bollentrui in de Tour van 1990