Florence – Rimini 206 kilometer Middengebergte.
Na de eerste zeven kilometer van de honderd-elfde etappe van de Tour de France
– dit jaar gestart in Italië – wordt het peloton tot stilstand gemaand. De renners wachten lijdzaam; het protocol eist dat de hooggeplaatste dames en heren lachend allerlei plichtplegingen doen zoals een lintje door knippen en het spelen en meezingen van de volksliederen. Ondertussen is de temperatuur opgelopen tot 35 graden en druipt het zweet langs de rug van de renners. Bij de volgende 12 kilometers voor het Grand Départ is hun gretigheid duidelijk. Eindelijk is de TOUR bijna officieel begonnen. Eén van de Belgische renners geeft tijdens een interview aan dat de voorbereiding wat hem betreft wel heel lang heeft geduurd. Hij heeft er zin in en dat geluid wordt beaamd door de overige 176 deelnemende renners De startplaats Florence wordt mooi in beeld gebracht. De renners rijden door een wereld van kunst.
Eetgewoontes van toen en nu
De eerste officiële dertig kilometers zijn vlak en er worden verschillende pogingen gedaan door vluchters maar het peloton vindt dat te vroeg om hen te laten gaan. Alle uitvallen mislukken. De Vlaamse commentatoren mijmeren intussen over het verschil van eetgewoonten tussen vroeger en nu. Wat toen moest – grote lappen rood vlees – en vooral weinig water drinken – wordt nu verboden en wat nu moet was vroeger ondenkbaar. ‘Het was de tijd dat de renners nog vlees aten’, verzucht José de Cauwer.
Pechvogel van de dag
De Tsjech Jan Hirt,(Soudal Quick-Step) heeft net zijn handtekening geplaatst, stapt op zijn fiets haakt in een tas van een toeschouwer valt en breekt drie tanden. Hij is de aangewezen man om Remco Evenepoel tijdens de Tour zo veel mogelijk te ondersteunen. Vandaag gaat dat helaas niet lukken.
Mark Cavendish
Astana de ploeg van Mark Cavendish heeft een hele ploeg om deze wereldberoemde sprinter gebouwd. Zijn overwinningen zijn niet te tellen en ondanks zijn 39 jaar kan hij geen afscheid nemen van de wielersport. Daar zag het overigens wel naar uit maar na overleg met vrouw en kinderen besloot Mark woonachtig op eiland Mann er toch nog één jaar aan vast te plakken om dan vervolgens glorieus afscheid te nemen.
Hij accepteerde het contract dat hem werd aangeboden door Astana. Deze ploeg uit Kazachstan gelooft er in dat het toch nog mogelijk moet zijn dat Cavendish het aantal record overwinningen – dat nu nog steeds op naam staat van de onvolprezen Eddy Merckx – kan verbreken. Nog één keer als eerste over de streep komen. Tot nu toe is de jongere generatie Mark te vlug af en helaas werd de eerste etappe van de Tour voor hem een lijdensweg. De hitte was de satan die hem geselde. Kotsend op de fiets en niet vooruit te branden – ondanks dat alle ploeggenoten hem door deze hel en martelgang probeerden te slepen – bleef de achterstand zorgwekkend oplopen. Dat telde overigens voor heel veel meer renners, de liters water over hoofden en door kelen brachten geen soelaas. De warmte werd de grote killer. Bij bosjes verdwenen er rugnummers en kanshebbers op de achtergrond. Het peloton werd kleiner en kleiner. Nu was het tijdslimiet met 45 minuten gelukkig ruim bemeten dus kunnen de gekwelde renners morgen gewoon weer starten. Wie weet doet een nacht goed slapen wonderen.
Het gezicht van Visma Lease – a- Bike
De ploeg waarop dit jaar nog meer dan voorgaande jaren alle ogen op gericht zijn, is Visma Lease -a- Bike. De ploeg zat duidelijk de afgelopen maanden in de verkeerde hoek en kreeg tegenslag na tegenslag te verwerken. Na twee gele truien op rij, het grote overwicht van de afgelopen jaren, leek het tij te keren. Hoe zou de ploeg dit jaar worden samengesteld, was Jonas Vingegaard van de partij en hoe zat het nu precies met Wout van Aert? Alle voorbeschouwingen en aannames ten spijt; Visma Lease a Bike heeft vandaag een positief signaal afgegeven. ‘Wij doen mee!’ Een vraaggesprek met ploegleider Arthur van Dongen liet een realistisch beeld zien waar de ploeg nu voor staat. Het kan altijd beter maar het is nu zeker niet slecht. In samen spraak met renners en stafmedewerkers is besloten dat de deelname van Jonas en Wout een verantwoorde keuze is. Als het er in zit gaat Wout voor de winst laat hij op een vraag van een journalist weten. Het lukt hem net niet. De overige ploegmaten komen zonder al te veel achterstand binnen. Al zorgde de val van Wilco Kelderman wel even voor een moment van; ‘Nee toch niet weer!’
Koersen op instinct
de 23 jarige oud korfbalspeler Frank Van Den Broek uit Leiden (PostNL) ‘De man die rijdt op instinct, zijn eigen gelletjes maakte omdat dat goedkoper was’, weet Renate Schot, toont zich oppermachtig. Van Den Broek – één van de vluchters van het eerste uur – houdt zich geweldig staande. Ploeggenoot Romain Bardet weet te verrassen door zestig kilometer voor de meet zich los te maken van het peloton, hij komt bij Van Den Broek en samen weten zij hun voorsprong uit te bouwen.
De Franse kopman die zijn laatste Tour rijdt, droomt al voorzichtig van het geel.
Zij vechten voor elke seconde 1.20 is de voorsprong maar er is nog 20 kilometer te rijden, de wind staat fout en het peloton – of dat wat er van over is – jaagt.
Bij 15 kilometer is de voorsprong nog 1.22 het zou kunnen maar…. het is het genoeg? Het duo bouwt de spanning op en levert vervolgens een huzaren stukje door het peloton achter zich te houden. Bardet – won eerder in 2015 – 2016 en 2017 drie etappes in de Tour. Vandaag verovert hij zijn vierde zege en mag morgen in de gele trui rijden. Van Den Broek eindigt als tweede maar eigenlijk winnen zij alle twee. Zonder Frank de tank (hij wint de prijs van de strijdlust) had Romain niet kunnen winnen. Dat realiseert de winnaar zich maar al te best. De opgeluchte winnaar vertelt dat er ook een last van zijn schouders gevallen door geen klassementsrenner meer te zijn . ‘Er werd altijd zo veel van mij verwacht. Ik kon nu koersen op mijn instinct.’ Voor twee ploegmaten, waarvan de één aan het begin staat van een veelbelovende carrière, en de ander gaat kiezen voor het gravel blijkt instinct een prachtige overwinning op te leveren. Een geëmotioneerde Wout van Aert wordt derde op vijf secondes en is daar super blij mee. Hoewel hem het geel ook goed had gepast.
‘Wat is wielersport toch prachtig.’ is de eindconclusie van de commentatoren. En dat is zeker waar, het werd een zeer verrassende onderhoudende etappe waarvan alle speculaties en voorspellingen in de prullenmand kunnen.