Kent u de hit uit het jaar 1973 van Boudewijn de Groot? De titel van de song is Jimmy of wel “hoe sterk is de eenzame fietser?”. Aan dit lied moest ik denken toen ik vier renners vandaag vooruit zag rijden. Het verbaast mij toch iedere keer weer, wat een renner bezield als hij (of mede wielrenners) wegrijd uit het peloton. Hoe vaak komt het voor, dat deze eenzame fietser alleen vooruit blijft? Dan moeten we heel ver graven in het geheugen. Weet u toevallig wat de langste solo ooit is geweest in de geschiedenis van de Tour de France?
Langste ontsnapping
We schrijven het jaar 1947. In dat jaar reed een renner genaamd Albert Bourlon in de 14e etappe van die toureditie 253(!!) kilometer voorop. Dat is van Almere naar Charleroi. Dat ligt bijna tegen de franse grens aan. Stel het eens voor dat u in uw eentje van Amsterdam naar Maastricht moet rijden. Alleen en met een jagend peloton achter u aan, als een luipaard achter haar prooi aan. Albert reed alsof hij door de duivel achterna werd gezeten. De oorlog was net voorbij. De armoede was groot. En Albert zag eeuwige roem voor zich. Hij had één probleem. Hij moest daar vreselijk veel kilometers voor rijden. Albert kon in 1947 nooit bevroeden, dat hij meer dan 70 jaar later nog steeds een record in handen zou hebben. De langste succesvolle solo in onze nabijheid was in 1991. Daar reed toen in de 6e etappe van de Tour een zeer talentvolle franse renner weg uit het grote en trage peloton. Thierry was toen 28 jaar. Hij was toen op zijn top. En hij wilde zijn klasse graag op die dag aan het franse publiek tonen. Thierry reed weg. Zijn voorsprong werd groter en groter. Naarmate de finish in zicht kwam, zag hij het bord met zijn voorsprong voor zijn ogen tevoorschijn komen. Hij hoefde zich op 10 kilometer van de meet al geen zorgen meer te maken. Daarvoor was zijn voorsprong te groot. Dit zijn twee voorbeelden waarbij het wel is gelukt. Maar het komt vaker voor dat het niet is gelukt. Als vluchter ben je een speelbal voor het peloton. Je mag vooruit, je krijgt voldoende tijd om gekke bekken voor de camera te produceren, maar je weet aan de finish dat je zelf nog achter het peloton bent gefinisht. Maar toch zijn er renners, die het blijven problemen. Schrijf maar vast op, als de weg omhoog gaat, kunt u met een gerust hart Thomas de Gendt opschrijven in de komende etappes.
De eenzame fietser
Als voor iemand het predicaat “eenzame fietser” van toepassing is, had Boudewijn de Groot zijn titel van zijn hit verandert in Thomas (in plaats van Jimmy). Thomas startte zijn carrière in de ploeg van Topsport Vlaanderen. Dat is een beetje het Ajax van het wielrennen. Altijd omgeven van zeer talentvolle renners, maar als de ploeg wil oogsten is de ploeg deze renners kwijt aan (veel) rijkere teams. Daarna een mislukte uitstap naar de topploeg van toen (en eigenlijk is dat nog steeds het geval) Omega Pharma-Quick Step. De Belgische miljoenen ploeg dacht in Thomas de nieuwe Lucien van Impe te hebben. Kent u van Impe? Die is te vergelijken met de Joop Zoetemelk, Gert-Jan Theunisse en Steven Rooks van ons land. Terug naar Thomas… na zijn mislukt avontuur bij de Belgische topploeg ging hij naar Vacansoleil. De voorloper wat nu de Sunweb ploeg is. Toen was het een ploeg in wording, maar Thomas bloeide helemaal op. En opeens begon het bij Thomas te dagen, dat hij een geweldige eigenschap had. Thomas kan namelijk onmenselijk afzien. 100 kilometer voorop, bergop en een loodzwaar parcours zijn een peulenschil voor onze Jerommeke van onze Zuiderburen. Dan nog ingehaald worden, maar een paar dagen probeert Thomas het gewoon weer. Velen zouden dromen van wat Thomas de laatste touredities steeds weer opnieuw probeert, namelijk dat hij altijd wel ergens in een etappe voorin rijd. Thomas is een renner naar mijn hart. Hij is pezig, niet supergroot en gespierd, maar de kracht zit hem in het hoofd en hart. Thomas heeft een ijzeren wil en een karakter waar veel mensen jaloers op zijn. Thomas geeft nooit op en dat maakt hem een uitzondering.
De finish
Voor een finish als vandaag in een vlakke etappe en een brede aankomst kun je blindelings een sprinter als favoriet aanwijzen. Als je de toto gaat invullen, zijn er een paar sprinters die je makkelijk op kunt geven. Uit het verleden zijn dat Cavendish en Greipel. Heden ten dagen kom je uit bij Kittel, Groenewegen en Démare. Maar de absolute kleppers zijn toch twee man. Een van deze twee is de alleskunner uit Slowakije. Peter Sagan is zijn naam en zijn bijnaam alleskunner zegt alles over zijn kwaliteiten. Peter kan alles. Kijk de YouTube filmpjes er maar eens op na. Je kijkt werkelijk je ogen uit. De man is ongelofelijk (goed en geestig). De tweede is Fernando Gaviria. Gaviria heeft een beroemde zus, die rijdt namelijk op de baan. Maar Fernando is bezig zichzelf een heldenstatus wat betreft sprinten aan te meten. Fernando is de Erik Zabel van de jaren 90. Onoverwinnelijk als hij zijn turbodijen aanzet. Fernando is als hij goed wordt afgezet (door zijn lead-out) de aller beste van dit moment. Vandaag in de vierde etappe weer eens de uiteindelijke overwinnaar. Al kostte hem dat wel heel veel moeite, omdat Sagan de sprint wel erg lang volhield. Uiteindelijk drukte Gaviria zijn wiel net iets eerder over de meet. Zijn Tour is nu al geslaagd, omdat hij in vier etappes al twee keer de winnaar is geworden. De tour heeft drie nieuwe helden: Thomas, Peter en Fernando. Morgen is de beurt aan de volgende renner die wellicht eeuwige roem gaat schrijven….
https://www.youtube.com/watch?v=sgKAaauiH5o
De sprint van vandaag
Boudewijn zong al vroeg over de latere Thomas
Sagan, de alleskunner!!