Eindelijk gerechtigheid!!

Gerechtigheid bestaat
Voor mij is hij de revalatie van de eerste week van de Tour. Niet de beste renner, want ik vind oprecht dat deze eer toekomt aan Wout van Aert. Van Aert is veruit de beste. Maar Marc Hirschi heeft mijn hart gestolen de eerste week van de Tour.
Het leek wel om hij uit het niets kwam, maar dat is niet helemaal waar, want de Zwitser werd al een keer wereldkampioen bij de beloften. Ook werd hij al Zwitsers kampioen tijdrijden. Hirschi kan ook op de baan overweg en de gehele week bewijst hij ook dat hij zijn mannetje bergop staat. Op de belangrijkste vraag of hij verwacht ooit voor het klassement te gaan, kon hij nog geen uitsluitsel over geven. De tijd zal het gaan leren, vertelde de sympathieke Zwitser.


Lastige etappe
De etappe van vandaag werd als lastig beschouwd. Niet super zwaar, maar gewoon lastig. Vooraf had Sunweb al aangegeven voor deze dag te gaan en werd de kaart van Benoot en Hirschi ingezet. Daar zag het in het begin van de etappe niet naar uit. Sunweb zat niet bij de eerste ontsnapping, waar renners als Luis Leon Sanchez en Asgreen de bekendste waren. Zij kregen max 2.30 minuut voorsprong. Maar echt verder weg kwamen ze niet, dat had het peloton vooral te danken aan Bora-Hansgrohe die een hoog tempo hanteerde in het peloton. Op de voorlaatste klim werd het kopgroepje ingehaald en toen was het Sunweb die haar plan ontvouwde.


Sunweb gooide direct haar kaarten op tafel, waar Tiesj Benoot, Kragh Andersen en wederom Marc Hirschi in het nieuwe kopgroepje zaten. Bij deze drie zat de gevaarlijke Soler van Movistar en Schachmann. Wat Benoot vervolgens liet zien in de laatste klim van de Sac au May was pure opoffering. Toen ik dat zag, wist ik het zeker. Hirschi moest zich wederom goed voelen. Waar je Hirschi als eerste verwachtte, was het juist Soler die zich niet kon beheersen en wegsprong. Hirschi wachtte even en sprong er toen achterna. Het gemak waarmee de jump werd ingezet sprak boekdelen. Er was werkelijk niemand meer die Hirschi kon volgen. De Zwister was echt ontketend. Ik moest opeens met het zien van die oerkracht opeens denken aan die andere Zwitser. Het was dan ook geen verrassing dat Cancellara de manager van Hirschi is. Boven op de Sac au May had Hirschi 30 seconden voorsprong op Schachmann en Soler.


Toen kwam de afdaling. Heeft u nog nooit een perfecte afdaling gezien? Kijk dan vooral de afdaling van Hirschi. Het leek alsof de duivel achter hem aan zat, want Hirschi nam alle risico’s. Het werd zelfs zo spannend omdat hij bijna twee keer de macht over zijn dunne fietsbandjes verloor. Maar de manier waarop hij corrigeerde was grote klasse. Hirschi heeft zo’n ongelofelijke aerodynamische houding op de fiets, dat is echt om te likkebaarden. Ook al werd de groep achter hem groter, behield hij zijn voorsprong. Je ging je zelfs afvragen of Hirschi wel weet hoe goed hij in werkelijkheid is. Van de 30 seconden bovenop de laatste berg, had hij op de finish zelfs nog 47 seconden over. Eindelijk mocht Hirschi dan zijn armen als overwinnaar omhoog houden. En het was hem meer dan gegund. Als ik zeg dat bijna alle volgers het hem echt gunnen, lieg ik daar geen woord over. Rolland werd tweede en het Sunweb feestje werd compleet door de derde plaats van Kragh Andersen. De favorieten kwam op 2,5 minuut binnen. Achteraf zie ik nog steeds die afdaling voor me. Wat een genot.


De eerste geweldenaar in een afdaling
Als ik aan afdalen denk, dan denk ik maar aan één oud-renner. Hij was een Spanjaard en reed voor Reynolds. Er zat helaas wel een luchtje van doping aan zijn carriere. Maar Pedro Delgado Robledo was een alleskunner. Hij kon redelijk tijdrijden, kon goed bergop rijden, maar de Spanjaard was een fenomeen in het afdalen. Chris Froome deed het een aantal jaren geleden ook. Het hangen van je lichaam over je fiets. Delgado lag zelfs bijna met zijn neus op het voorwiel. Als je dan toch over aerodynamica praat, is dit de perfecte houding. Delgado ging als een cannonball naar beneden. Voor de kijkers was het griezelen, want de Spanjaard ging zo onmenselijk hard naar beneden. Met afgrijzen werd naar zijn stijl gekeken. Maar de Spanjaard had er ook ongelofelijk veel succes mee. De Spanjaard kreeg de mooie bijnaam “El conquistador” wat betekent De veroveraar! Later zou hij de ideale helper van Indurain worden. Maar Delgado was voor mij een held op de manier waarop hij kon afdalen. Er zal wel nooit meer zo’n renner zijn die zonder angst zo hard en goed kon afdalen.

De perfecte stijl van afdalen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.