Nagenoeg perfect weggezet
Gister in de bijdrage werd het al opgemerkt: Wout van Aert is een geweldenaar. Zijn sprint van vandaag was van ongekende klasse. Het was ook wel een beetje sneu voor Sunweb. Het wegzetten van Cees Bol was bijna tot in perfectie uitgevoerd, alleen Sunweb had buiten Wout van Aert gerekend die als een sluipmoordenaar met zijn concurrenten afrekende. Het was een sprint zoals je in de boekjes op zou schrijven. Ik had echter wel een beetje te doen met Cees Bol. Eindelijk was hij zo dichtbij en dan nog wordt je op het laatste moment geklopt. Echter, geklopt op waarde door een van de beste wielrenners die het peloton op dit moment herbergt. Je weet als je in de Tour de France rijdt dat de renners om je heen tot de besten van hun ploeg behoren. De Tour de France staat nog steeds als hoogst haalbare op ieders verlanglijstje. of je nu renner bent of ploegleider, de Tour de France geeft zoveel exposure, dat is gewoonweg niet in geld uit te drukken.
Wat is er loos bij Sunweb?
Daarom had ik het Sunweb ook wel echt gegund, zeker na het verlies afgelopen winter van Tom Dumoulin. Maar met Bol, Hirschi en Matthews (helaas gaat hij ook weg) is de kern nog steeds een beste. Wel is het opvallend dat nu opeens de goede en talentvolle renners weggaan bij het Duits/Nederlandse team. In het nabije verleden begon dat natuurlijk met Degenkolb en Kittel, die voor grote successen bij Sunweb hadden gezorgd. Vorig jaar Dumoulin en aankomend jaar gaan Matthews, Kelderman, Kämna en Oomen weg. Dat is niet normaal. Hoe kan het dat zulke goede renners opeens toch weg willen? Ondanks dat de verdiensten bij Sunweb echt niet zo slecht zijn. Al waren er ook geluiden dat bepaalde (mindere) renners hun reparatie aan hun fietsen zelf moesten betalen. Het is jammer, want Sunweb is wel altijd een ploeg geweest die een visie heeft gehad. Echter die visie krijgen ze nu als een boemerang keihard terug geworpen.
Drie absolute toppers
Ik vrees dat ik vaker over Wout van Aert moet schrijven, want de man heeft bijna onmenselijke trekjes. Matthieu van der Poel, Remco Evenepoel en Wout van Aert gaan de komende 10 jaar de wielrennerij beheersen. Zij zullen de grote prijzen gaan verdelen, al zal een jonge renner als Kuss, Hirschi, Bernal en consorten best wel een keer een mooie uitslag neerzetten. De bovengenoemde drie toptalenten worden maar eens in de zoveel jaren geboren. Het is eigenlijk ongelofelijk dat het er nu zelfs drie tegelijk zijn, die over zulk talent beschikken. In het verleden hebben wij toprenners als Anquetil, Merckx, Hinault, Lemond, Indurain en Armstrong (al zat daar wel een heel groot dopingluchtje aan) gehad, die vooral in de grote rondes een hegemonie konden opbouwen. Je zou eerder denken dat de evolutie van het wielrennen ervoor heeft gezorgd dat een dergelijke suprematie niet meer voor zou komen. De renners hebben zich in de laatste jaren enorm hebben ontwikkeld.
En dan komt er opeens dat moment dat er drie enorme talenten zich aan de poort van het wielrennen melden. Uiteraard moet je het in de komende jaren nog maar zien, ongelukken, mogelijke vormcrisis en zware blessures zouden roet in het eten kunnen gooien. Maar als deze zaken niet de revue gaan passeren zijn Van der Poel, Evenepoel en Van Aert straks niet te kloppen. Opvallend feitje is dat twee van de drie (behalve Evenepoel) uit het veldrijden komen. En dat blijkt toch een hele goede opstap naar een succesvolle carriere (ook bijv Kuss, Wallays, Bardet en Stybar) komen uit die discipline of doen er in de wintermaanden nog steeds aan.
Adembenemend schouwspel
De Tour van 2020 wordt in alle opzichten een memorabele. De finish van de etappes waren nagenoeg allemaal om je vingers als wielerfan van af te likken. De onvoorspelbaarheid van de echte topfavorieten wijzigt per dag (op de schijnbaar ongenaakbare Roglič na). En de beelden van het werkelijk indrukwekkende parcours is bij vlagen adembenemend. Janna schreef het al eerder, maar Thierry Gouvenou verdient bijna een standbeeld voor het parcours wat hij dit jaar op de Tourkaart heeft gezet. Wellicht komt het ook omdat het nu meer opvalt (ik ben zelf niet op vakantie geweest) dan de afgelopen jaren, maar voor de buis zit menig kijker te genieten van al het moois wat we voorgeschoteld krijgen.
De komende dagen gaan we mooie beelden zien. Ik kijk bijvoorbeeld al weer uit naar de etappe van morgen. Die leidt de renners naar de top van de Mont Aigoual.
De Mont Aigoual is vooral bekend uit het boek De Renner van Tim Krabbé. In het misschien wel beroemdste wielerboek wat geschreven is beschrijft Krabbé hoe hij meedoet aan de Ronde van Mont Aigoual. Voor de echte liefhebbers een must om te lezen!