Hoge pijngrens

DE TOUR 2020
Tweede etappe

Hoge pijngrens
Renner Wout Poels, ooit de beste renner die Froome hielp de bergen te overwinnen, heeft gekozen voor een andere ploeg – Bahrain – McLaren waar hij voor eigen kansen mag gaan rijden. Voor hem begint de TOUR nogal onfortuinlijk. Wout weet wat vallen is en weet nog meer wat herstellen betekent om weer op hoog niveau te kunnen fietsen. Omdat hij gisteravond bloed ophoestte leek het de ploegleiding toch beter zich te laten onderzoeken in het ziekenhuis. Daar werd een een scheurtje in de ribben geconstateerd en een aantal blauwe plekken op zijn longen. Vanochtend verscheen hij aan de start, bijna onherkenbaar vanwege zwart mondkapje en donkere bril. ‘Ja…ik ga het gewoon proberen…ach het is niet zo een zware etappe.’ Dat heet wielerhumor als je vier cols moet beklimmen met een totaal van 4000 hoogtemeters waar het nergens een meter vlak is en er bovendien een paar bijzonder pittige haarspeldbochten op je wachten. En wie rijdt er nu met een scheurtje in het bekken of het heiligbeen rond? In de wielerwereld is veel mogelijk dankzij de hoge pijngrens van de renners. Want naast heel goed fietsen, kunnen de renners ook de pijn verbijten en afzien… heel veel afzien.

Tom Dumoulin
Voor de renners zullen bepaalde corona regels geen straf zijn. Zo staan er geen opdringerige journalisten direct bij de finish meer met een microfoon onder hun neus.
Tom Dumoulin – bekend staand om zijn eerlijke antwoorden – geeft lachend toe dat hem dat best bevalt. ‘Wat verwacht hij vandaag?’ Tom denkt aan damage controle. ‘Iedere ploeg heeft slachtoffers, door de dag van gisteren. Er wordt een rustige start verwacht maar niets is minder waar. In deze TOUR is iedere etappe belangrijk omdat het corona zwaard boven het hoofd hangt en elke dag de laatste dag kan zijn. Gelukkig zijn de weersomstandigheden prima, de zon schijnt en het is 26 graden. Jumbo -Visma weet zijn plaats te claimen in het peloton. De intelligentie van de renners, de rolverdeling binnen de ploeg is een “spel”dat magisch om te zien is. Een serieus spel omdat het verschil tussen winnen en verliezen een banddikte kan zijn. Vanuit de studio’s wordt er gesproken over de gunfactor. ‘Dat is iets waar je je voordeel uit kan halen’ , zo leggen de Belgische commentatoren uit. Ergens tussen de regels door proef je als kijker dat er iets begint te veranderen tussen de onderlinge verhoudingen binnen de ploegen. Ook hoor je nu meer over de rennersvakbond waardoor – ook al is dat nog zeer minimaal – de renners meer inspraak lijken te gaan krijgen. Alle renners willen duidelijk hetzelfde en dat is veiligheid. Gelukkig worden er stappen in de goede richting gezet gezet. Een mooi voorbeeld is dat een gevreesde afdaling bezaaid met grind is schoongeveegd waardoor het gevaar van ernstige valpartijen is gedecimeerd.

Voor mij is het een gruwel om te zien hoe vaak de renners achterom kijken….. Het heeft al zoveel valpartijen opgeleverd. “Tom is gevallen” Het gaat allemaal zo snel dat ik pas in de herhaling zie wat er gebeurt. Zijn reactievermogen door de vele adrenaline is fabuleus om te zien maar kan je missen als kiespijn. Natuurlijk wordt hij na deze etappe opgezocht met de vraag: “Wat gebeurde er nu?” Het is even stil … “Ik weet het niet precies, ik even naar links.” De journalist probeert het nog een keer. “Wat gebeurde er nu precies?” Tom heeft het niet meegekregen. “Het is stom maar laten wij het vooral niet opblazen er is niets aan de hand.” Het is een eerlijk antwoord.

janna van zon

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.