De Tour door de ogen van Janna…..

La Course een afgetekende overwinning voor Marianne Vos

Ook in de wielrennerij is geduld een schone zaak en wat moet je over stalen zenuwen bezitten om precies dat moment uit te zoeken dat je weet: ‘Nu gaan!!!’ Marianne Vos deed het! In een flonkerende finale wist zij 500 meter voor de streep alles uit de kast te halen waardoor zij alleen over de finish kwam. Vos wordt gezien als een groot voorbeeld voor de wielersport. Zij is degene die zich altijd heeft in gezet voor een zichtbaarder koersbeleid bij het vrouwen wielrennen. La Cours is daarvan het resultaat. Dit jaar een mooi parcours – dat ’s middag het terrein was voor de individuele tijdrit van de mannen – Van Pau naar Pau…..vijf keer moesten de vrouwen het rondje rijden met een aardige klimmetje halverwege.

Een handvol rensters had kans op de overwinning maar een echte favoriet kon niet worden aangewezen hetgeen de spanning alleen maar ten goede kwam. Volgens Ánna van der Breggen was het een etappe waar veel tactiek om de hoek kwam kijken..” Je kunt hier een aardig spelletje spelen. Ik houd wel van een zware wedstrijd waar de sterkste wint. Dit is geen parcours voor ‘zomaar’ een toevallig winnaar. ”

De vrouwen – nu niet direct verwend met media aandacht – waren blij dat deze belangrijke wedstrijd vandaag van start tot finish goed in beeld werd gebracht. “Belangrijk voor ons rensters maar ook voor de sponsors en extra leuk dat er zoveel publieke belangstelling is.” Annemiek van Vleuten – winnares van de Giro Rosa – was blij dat zij haar reis naar Tokio had kunnen uitstellen. “Zo heb ik vandaag mijn ploeggenoten kunnen bedanken voor het werk dat zij in Italië voor mij hebben verricht. Dat dit vandaag niet tot een overwinning leidde was spijtig. Men zat er heel dicht bij maar Marianne Vos was vandaag de slimste en de sterkste.

De Tour 2019 dertiende etappe

De hemel en de hel voor Wout van Aert
“De lol is er wel een beetje af”, was de opmerking van een verslagen commentator.

De val Wout van Aert was er niet één van vallen en gauw weer opstaan. De Belg had zicht op een tweede etappe zege. Het terrein van de individuele tijdrit leek hem op het lijf geschreven. Alles… kleding, fiets, verzorging, het was tot in de puntjes geregeld. Het enige wat hij moest doen was hard trappen en dat deed hij! Tot aan twee/derde van de rit was hij de snelste renner maar toen….Iets te dicht langs een hek met een wapperend reclame doek werd hem fataal. Voor hem geen overwinning maar einde Tour…..’De hemel en de hel wat ligt dat toch dicht bij elkaar’……verzuchtte de analist. Steven Kruijswijk – ploeggenoot van de onfortuinlijke van Aert – is iemand die zich gelukkig goed kan focussen op eigen kansen. Hij reed een hele goede tijdrit en staat nu derde. Tijdens een interview toonde hij zijn gezonde realiteitszin. ‘De top ligt heel dicht bij elkaar, het gaat een spannende laatste week worden.’ Een week waarin vele hoogtemeters gemaakt en bergen overwonnen moet worden. Kruijswijk kan deze goed verteren, heeft dat al vaker laten zien. Maar het ene jaar is het andere niet en dat telt ook voor de wedstrijden. Dat op de dag waarop de gele trui voor het
eerst om de schouders van een Fransman werd geslagen- is nu precies honderd jaar geleden – En vandaag was Alaphilippe aan de beurt na het rijden van een magistrale rit. Zo was het extra feest voor de Fransen.

janna van zon

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.