SAAI !
Gisteren – woensdag 17 juli – was ik niet in de gelegenheid om de hele etappe te bekijken. Toen ik thuis kwam waren de renners aan de laatste 50 kilometer bezig.
De commentatoren hadden het over een saaie dag ook (oud) wielrenners waren dit met hen eens. Zij vonden dat de kijker tijdens dit soort wedstrijden gewoon wat anders moet gaan doen. Gras maaien bijvoorbeeld. Nu heb ik helemaal geen tuin dus ook geen gras. Maar ik zou bijvoorbeeld ook de afwas kunnen gaan doen of een was draaien, het huis stofzuigen… waren zo de ideeën van de mannen. Ik ben echter geenszins van plan hun ideeën op te volgen. Ik blijf gewoon kijken en mij geheel onderdompelen in de Tour. Want nadat ik gisteren – helaas noodgedwongen – de proef op de som heb genomen, kreeg ik de bevestiging dat juist de hele etappe kijken mijn bewondering voor de renners doet stijgen, de Tour er alleen maar spannender door wordt. Zo krijg je een beter inzicht hoe het werkt in de Tour en maakt het kijken nog fascinerender. En als ik zo om mij heen vraag dan ben ik niet de enige die er zo over denkt.
Heldendom
“Het volk wil heldendom zien”….tja dat is even lekker…..betekent dat de renners zich dag na dag moeten afbeulen om het volk te amuseren? Wat een waanzin…het moet toch vooral gaan om het eigen werkplezier waar het beulswerk een onderdeel van is. Want daar kiezen de renners vrijwillig voor. Mee mogen doen aan de Tour wordt gezien als een ultieme kans. Als kijker gaat het er om dát gevoel van de renner te kunnen ‘proeven’. Hetgeen overigens niet betekent dat ik etappes van 230 kilometer zinvol vind. Er moeten – met een beetje fantasie – lucratievere oplossingen te vinden zijn waar ook de commercie garen bij spint. Volgens mij heb je helemaal niet zoveel fantasie nodig om met de hedendaagse innovatie nieuwe snufjes te bedenken die voor de kijkers en eigenlijk voor de hele Tour interessant kunnen zijn.
Nu is het wel zo dat ik mij om de saaie ritten niet druk maak, wel om het feit dat de renners veel te weinig geld krijgen voor alle prestaties die zij leveren. Dat het geld voor een groot deel terecht komt bij de grote organisaties voelt als een groot onrecht. Dat is nu eens een item wat de commentatoren veel meer aan de kaak moeten gaan stellen, in plaats van het steeds maar weer hebben over saaie ritten. De wielrenners verdienen de ondersteuning van de media die met elkaar een vuist moeten gaan maken tegen dit onrecht.
De eerste Pyreneeën rit
José de Cauwer gaf in de enige echte Tourgids al aan dat het vandaag: De eerste Pyreneeën rit met de Col de Peyresourde niet spectaculair genoeg wordt om grote tijdsverschillen te maken. Bovendien met de dag voor morgen – de tijdrit – en zaterdag de Tourmalet voor de boeg, zullen de klassementsrenners zich rustig houden om zoveel mogelijk hun kracht te sparen en zo geschiedde.
Daarom kan het weer een leuke dag worden voor de avonturiers.
Een kopgroep van veertig renners heeft er zin in, de coureurs ruiken kansen om wat seconden te sprokkelen. Een van hen is de Fransman Guillaume Martin; hij heeft filosofie gestudeerd en schrijft boeken waar hij het wielrennen op een filosofische manier benaderd. Daarmee heeft hij behoorlijk wat succes, maar wat die secondes betreft: dat lukt vandaag niet. Sagan pakt bij de tussensprint de punten waarmee de groene trui nog steviger om zijn schouders komt. Vervolgens geeft hij een kleine show op zijn fiets weg wat altijd leuk voor het fotograferende publiek is. Niet dat alle renners hiervan geporteerd zijn. Gisteren werd de mobile telefoon van een wel heel enthousiaste kijker uit de handen geslagen, stuiterend over het wegdek vond het zijn weg. De verbolgenheid bij de eigenaar was groot maar de vogel allang gevlogen. Vandaag een ander schrikbeeld, bij de bevoorrading wordt een helper tegen de vlakte gereden, hij kwakt met zijn hoofd op het asfalt. ‘Hoe kan dat nu?’ zou je denken. Het blijkt toch dat heel onervaren mensen zo af en toe een blikje mogen aanreiken en geen notie hebben van de snelheid waarmee de renners komen aanstormen. Deze man zal vannacht zeker niet lekker slapen. Simon Yates – vermoedt vandaag kansen. Hij rijdt met twee andere renners naar voren en de commentatoren begrijpen er helemaal niet van. ‘Wat doet ‘ie nu stom…..dat is toch je eigen kansen vergooien!’ Zij kunnen er niet over uit. Toch blijken de mannen achter de microfoon het fout te hebben. Yates heeft de juiste benen, weet precies bij welke bocht hij aan moet gaan waarmee hij zijn rivalen voor kan blijven. Hij wordt de twaalfde winnaar van deze Tour. Hij mag vandaag op het podium komen om te worden gekust door de ronde missen.
‘Ha……. Yates heeft vandaag toch mooi gelijk.’ Ook voor de commentatoren zit de dag er weer op.
janna van zon