De Tour door de ogen van Jeroen…….

Wat maakt een goede ploeg?

Je kan nog zo veel geld hebben, lees Sky of Ineos, maar is dat een garantie voor succes? Dave Brailsford, de weerzinwekkende ploegbaas van Sky en Ineos, zal beamen dat je met geld een goede ploeg kunt kopen. Al zal Dave zichzelf ook wel kietelen dat een doordacht beleid de sleutel is tot het succes. Sky heeft jaren al zijn geld in goede renners voor de grote rondes gestoken. De klassementsrenners (Wiggins en Froome) waren altijd omringd met de allerbeste knechten die voor geld te koop waren. Een renner als Wout Poels kon makkelijk een goede klassementsrenner worden. Maar Wout koos voor het grote geld en cijferde zichzelf volledig weg voor Froome en nu voor Thomas en Bernal.

Is geld belangrijk?

Is geld dan echt belangrijk, vraag je je dan af? Ja, zou ik zeggen, want een wielrenner is geen voetballer. Een wielrenner zal altijd minder verdienen. Alleen de echte toppers hebben een fors salaris, maar de overige renners verdienen echt geen vetpot. Zeker niet voor het werk wat ze ervoor moeten leveren. Helaas voor een wielrenner is de commercie lang niet zo sterk geïnteresseerd in een wielrenner. Liever stoppen ze meer geld in een voetballer. Wanneer die 3 wedstrijden (plus 4 trainingen van hooguit 2,5 uur) in een week moeten spelen, dan staan ze te piepen. Terwijl een gemiddelde wielrenner per dag 100 tot 200 kilometer traint en in een grote ronde 3600 kilometer (zowel vlak en bergop) verorbert. Een voetballer zou moeten weten hoe goed ze het hebben ten opzichte van een wielrenner.

Kom ik terug op de vraag, wat maakt een goede ploeg? Het antwoord ligt in het feit dat er beleid moet zijn, dat er een idee achter zit. Ik weet nog dat het huidige Sunweb is begonnen als Intercontinentale ploeg jaren geleden. Een intercontinentale ploeg rijdt de kleinere koersen en moet hopen dat een organisatie hen uitnodigt voor de grotere koersen. Opgericht in 1998 en begonnen als Bankgiro loterij/Batavus ploeg. Het idee erachter was om jonge renners een kans te geven en zich te ontpoppen tot goede wielrenners. Daar zat een gedachte achter. Er waren geen bergen geld, maar er was wel een idee. En het idee sloeg aan. Iwan Spekenbrink (de baas van Team Sunweb) zette talentvolle jonge renners bij elkaar in een gemeenschap en leerde hen om te koersen. Zo zijn bij de BGL ploeg o.a. Dumoulin, Degenkolb en Kittel begonnen.

Het idee van Sunweb zie je nu ook succesvol terug bij Jumbo/Visma. Jaren geleden hebben ze geïnvesteerd in goede jonge renners en bedachten ze een manier om de ploegentijdrit naar hun hand te zetten. Naar het idee van de vroegere ploegleider Peter Post. En zie Jumbo/Visma won (na jarenlang in de marge te hebben meegereden) de ploegentijdrit in deze Tour. Het idee om echte jonge talentvolle renners op te leiden en hen als team te vormen betaald zich nu uit. Jumbo/Visma kan met renners als Kruijswijk, De Plus en Roglic gaan oogsten.

Ploeg Post

In een ver verleden deed de Ploeg Post (van Peter Post) het vooral met Nederlandse renners die hij volledig kneedde tot een niet te stoppen machine. De renners van Post waren in de Tour zo ongelofelijk succesvol, dat vele ploegen deze wijze gingen kopiëren. Patrick Lefevere doet al 15 jaar niet anders. In de tijd (toen de ploeg nog Mapei heette) bouwde Lefevere zijn ploeg vooral om de beste Belgische (Museeuw, vandenBroucken en Boonen) en de beste Italiaanse (Tafi, Trentin en Bettini) renners. Het is toch ontzettend knap dat ieder jaar de ploeg van Lefevere de allerbeste is. De meeste overwinningen tevens behaald van alle ploegen. En dan te bedenken dat ze ieder jaar (zeker de laatste jaren) hun beste renners kwijtraken. Vorig jaar schitterde de sprinter Gaviria in de ploeg. Voor veel meer geld ging de Colombiaan weg en zie dit jaar schittert Viviani in de ploeg. Dat is nou beleid. Net zo zeer Peter Post het idee had om de beste Nederlandse wielrenners bij elkaar te stoppen aangevuld met enkele zeer goede buitenlandse renners (Didi Thurau, Urs Freuler, Phil Anderson, Eric VanderAerden en Eddy Planckaert). En dit beleid betaalde zich uit. Ploeg Post was in de jaren 80 de succesvolste ploeg met vele etappe overwinningen. De ploeg herbergde een ongeëvenaarde mentaliteit.

Uiteraard heb je geld nodig om succesvol te zijn. Ineos (voorheen Sky) koopt renners voor de grote rondes. Terwijl Lefevere juist eendagsrenners wil hebben om in de klassiekers succesvol te zijn. Lefevere heeft in ieder geval niet dat poenerige karakter zoals Ineos. Daardoor heerst er voor de buitenwereld ook veel meer sympathie voor Deceuninck-Quickstep dan voor Ineos. En is Lefevere veel populairder dan de vreselijke Brailsford. Die laatste ziet achter iedere boom een vijand en zit te janken als zijn renners onrecht wordt aangedaan. Onrecht wat met zijn tactiek ook zelf over hen wordt afgeroepen.

De etappe van vandaag

Vandaag dan eindelijk de eerste bergetappe naar La Planche des Belles Filles. Dat is een steile klim van 7 kilometer lang, die in de laatste kilometer ook nog eens ongeplaveid is. Van tevoren was deze etappe opgeschreven bij een groot aantal klassementsrenners. Meestal kun je bij een dergelijke lastige etappe zien met welke klassementsrenners we rekening mogen houden in de komende twee weken.

En wat een spektakel is het geworden! Het begon met een redelijke groep, die al vroeg was ontsnapt. Daarbij was vooral de Italiaan Giulio Ciccone en de Belg Dylan Teuns de opvallendste renners. Giulio Ciccone was de renner die het kortst in het klassement stond. Het venijn zat hem deze etappe in de staart. Het merendeel van het peloton vreesde echt La Planche des Belles Filles. De renners keken huiverend uit naar de laatste kilometer, waarbij ze ook nog eens over een onverharde weg moesten rijden.

Ciccone en Theuns reden weg van het leidende groepje, waarbij eerst Thomas de Gendt nog had geprobeerd een ultieme poging naar eeuwige roem te maken. De Gendt’s poging strandde in schoonheid. Maar Ciccone en Teuns reden stug door. Achter het leidende tweetal werd er hard gereden in het peloton, waar de ene na de andere renner moest lossen. Daar zaten op een gegeven moment ook grote renners bij. Alaphilippe zag de bui al hangen en ging zich ook steeds meer vooraan bemoeien. Movistar vond het op een gegeven moment genoeg en schoof Landa naar voren. Landa reed hard weg, maar kwam nooit echt weg. De achtervolging werd ingezet door de ploeg van Pinot. Ineos vond dat prima, want Thomas zat in een zetel. Onderwijl werd de sprint beslist in het voordeel van Teuns. Ciccone was zwaar teleurgesteld, maar werd uiteindelijk beloond met de gele trui. Alaphilippe kwam 6 (!!) seconden tekort. Van de favorieten was het rijden van Thomas, de winnaar van vorig jaar, opvallend. Die reed met enorme macht alle concurrenten los. En zo kregen we een goed beeld van hoe de verhoudingen zijn. Jumbo/Visma werd na de euforie van de eerste twee dagen hard met de neuzen op de fietsen gedrukt. Al bagatelliseerde Kruijswijk dat, met de boodschap dat er niets aan de hand was.

Morgen weer een nieuwe dag…. dan rijdt het peloton over een vlakke etappe over 230 kilometer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.