Etappezege voor Tom Dumoulin!
Het ging slechts om één seconde! Maar het is in de sport wel eens om minder gegaan.
Die éne seconde was voldoende voor Tom Dumoulin om in de Tour de France 2018 een etappe te winnen! Gisteren was hij er echt ziek van dat een motorrijder te weinig afstand had genomen van de winnaar van de dag. Als kijker denk je dan toch even: Hoeveel invloed heeft dat op de dag van morgen? Maar Tom concentreerde zich vandaag; op de tijdrit- zijn specialiteit. 2.05 minuten zou hij goed moeten maken op de gele trui drager. Realistisch als Tom is, wist hij – dat wanneer er niet iets vreselijks zou gebeuren – dat niet haalbaar was. Met die tweede plaats dat had hij zich – met gezonde tegenzin – verzoend. Maar in zijn nek hijgde een Roglic die zijn plaats op het podium wilde behouden en een Froome die dolgraag op het podium wilde komen. Tom kent zijn lichaam echter zo goed, hij weet hoe hij zijn tijdrit moet op bouwen. Dat is niet alleen prachtig om te zien, het levert ook veel op. Voor Tom begon de Tour niet zoals gewenst was. Hij miste een paar goede ploegmaten. Maar gedurende de gehele Tour wisten de ploegleiders van Sunweb telkens weer creatieve oplossingen te vinden. Twee jaar geleden was er al de vraag: Is Tom een goede ronde renner. Die vraag werd verleden jaar door het winnen van de Giro al bevestigd en na vandaag is er een volmondig JA!
De blijdschap van vandaag maakt de sport zo mooi. ‘Dit is echt ongelooflijk met één seconde winnen. Ik had super benen vandaag en heb gewoon mijn eigen tempo aangehouden. Dit is zo mooi!’ Ik ga hier samen met de ploeg heerlijk van genieten’: sprak een super blije Tom Dumoulin.
Het succes van Lotto Jumbo
Lotto Jumbo kwam met een sterke – uitgebalanceerde – ploeg naar de Tour en kan terug kijken op een geweldige goede drie weken. ‘Het is wel eens slechter geweest’ constateert Steven Kruijswijk met een Hollandse nuchterheid.
Hij zag zijn doel vandaag bereikt: De vijfde plaats! ‘Hij was met die ambitie naar de Tour komen. ‘Je kan dat wel willen maar het moet ook nog lukken.’ Primoz Roglic moest zijn gisteren veroverde podiumplaats vandaag afstaan aan Chris Froome. Natuurlijk was dat even slikken maar dit is zijn eerste jaar als klassement renner. Aan hem kan nog heel veel wielerlol beleefd worden. Dat telt ook voor Antwan Tolhoek, geweldig hoe hij de Tour is doorgekomen en zijn ploegmaten tot dienst is geweest. En dan Robert Geesink, tjonge wat heeft deze renner hard gewerkt. En met veel plezier gaf hij aan, hetgeen hem ook was aan te zien. Dylan Groenewegen had natuurlijk graag morgen – net als verleden jaar – willen schitteren op de Champs Elysee. Maar een lelijke val gooide roet in het eten. De Duitser Paul Martens en de Deen Amund Grendahl Jansen lieten zich ook goed zien.
Tranen bij Gerant Thomas
De Wereld en Olympisch Kampioen baanrijder Geraint Thomas. is nu ook Tour winnaar. Sky had alles op Froome gezet en hij was plan B. Kon niet gaan voor eigen kansen. Tot Froome door kreeg dat zijn mentale en fysieke conditie niet optimaal was. Thomas zijn kansen kreeg en die ook meteen greep door de gele trui te veroveren die hij niet meer zou afstaan. Hij bleek de sterkste renner van de Tour. Zonder ook maar 2 kilometer met zijn neus in de wind te hebben gereden volgens de Hollandse commentatoren Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra. Analist Thijs Zonneveld reageert daar weer als volgt op; ‘Ja dat hoort bij het wielrennen.’
Of dit nu de mooiste dag van zijn leven was, vroeg de journalist aan de gele trui drager die zijn emoties niet kon bedwingen… Hij had van dag tot dag geleefd en kon het niet bevatten, antwoordde hij de tranen uit zijn ogen wissend. ‘Morgen sta ik op het hoogste podium!’ Hij bekende voor het laatst gehuild te hebben op zijn trouwdag. Alleen dat maakt hem al een geweldige winnaar!
Groen voor Sagan
Wie de laatste dagen sprinter Peter Sagan zag rijden, zag wat afzien in de wielersport betekent. Tjonge wat heeft die man geleden. Zonder een enkele pijnstiller sleepte hij zich over de bergen …..het was gewoon akelig om te zien. Maar voor de zesde keer de groene trui meenemen naar Parijs dat kon hij toch niet voorbij laten gaan. ‘Het is de enige trui die ik in de Tour kan winnen’, lachte hij
Wit voor Pierre Latour
Het jongeren klassement voor een renner die nog kan groeien. Wat een enthousiasme en een vechtlust liet hij zien.
De bollentrui voor Julian Alaphilippe
Ook zo’n een leuke sympathieke renner. Wat een hiphoppertje…..hoe hij walsend de bergen overwint met dat magere lijf. Het verhaal gaat dat hij aan vijf uur slaap genoeg heeft. Je moet hem niet als slaapmaatje hebben want dan kom je niet echt tot rust. Hoe zal hij de volgende Tour verteren hopelijk niet zo als het de bollentrui dragen van vorig jaar is vergaan. Het lukte Warren Barguil niet om bij zijn nieuwe ploeg Fortuneo Samsic het fortuin te vinden.
Prijs voor de meeste strijdlust naar Daniël Martin.
‘Deze man heeft meer op de grond gelegen dan gereden.’ De Nederlandse commentatoren houden erg van overdrijven. Maar het is waar Martin had wel heel veel pech deze Tour. Toch je wordt niet zomaar de strijdlustigste renner. En de Belgische commentatoren hadden er vrede mee. Zelf hadden zij eerder gegokt op Sylvain Chavanel. Hij neemt na heel veel jaren met pijn in het hart afscheid van de Tour. Zijn vrouw had een prachtig achtergrondverhaal waarin duidelijk werd wat wielrennen op dit niveau doet met een mens en zijn familie.
Een terugblik
Het Belgische avondprogramma Vive le Velo laat een foto zien van de Luxemburgse Kampioen Bob Jungels na een val. Het is een foto waarvoor de fotograaf de zilveren camera verdient. Deze foto behelst alles wat wielrennen is. Het is drama en heroïek van een ongelooflijke schoonheid. Wat is er nog meer op mijn netvlies gebleven. Natuurlijk de afgrijselijke val van Philippe Gilbert. Maar ook de vreugde van de dagwinnaars. Zoals van de Lotto Jumbo sprinter Dylan Groeneveld. Hoe Robert Geesink zich manifesteerde, en de kleine Antwan Tolshoek- wat een belofte voor de toekomst! De geweldig ontsnapping van Steven Kruijswijk die uiteindelijk als vijfde van de Tour eindigt. Primo Roglic wat een aardige man is dat toch ook en wat kan die rijden. Dat de tijdrit niet lukt om Froome van het podium te houden was jammer maar ja…dat is ook de wielersport. De ene dag super benen hebben en de volgende goed zijn maar niet goed genoeg. Het lijden en afzien van Peter Sagan die na een stuurfout op harde wijze kennis maakt met een rotsblok en toont hoe graag hij zijn groene trui naar Parijs brengt. De gelukstranen van sprinter John Degenkolb en die van de gele trui winnaar Geraint Thomas. En OK je bent geen fan van Froome, dat kan en dat mag….. maar dat boe geroep was schandalig en de Tour onwaardig.
En natuurlijk Tom Dumoulin die na het rijden van de Giro – gezien als één van de zwaarste van de geschiedenis – in staat is een tweede huzarenstukje te leveren door als tweede te eindigen in de Tour. Hij is het die na 28 jaar weer Nederland vertegenwoordigt op het podium. Ach….het is allemaal te veel om op te noemen. Voor mij waren het de drie mooiste aaneengesloten weken van het jaar. Het was een groot feest om de bijna niet te bevatten magie van het wielrennen te kunnen en proberen te doorgronden. Gelukkig valt er nog heel veel te leren.
Een bijdrage van Janna van Zon