Voor vandaag staat er een vlakke etappe op het programma. De ploegen met goede sprinters weten dan al genoeg. Deze ploegen hebben de etappes zoals vandaag van tevoren met rood omcirkeld. Wat je meestal ziet zijn zenuwachtige etappes met allerlei ontsnappingen. Inmiddels de ploegen zonder goede sprinters willen juist aanvallen om het op het einde maar niet om het op een sprint aan te laten komen.
De renners, die het hier betreft zijn aanvallers. Aanvallers zijn renners van de gestampte pot. Zij kunnen zich tientallen en in sommige gevallen honderd kilometers het snot voor de ogen rijden. Een aanval wordt bijna nooit beloond. Dat komt vooral, omdat de sprinters ploegen ongeveer 30 kilometer voor de finish volle bak gaan rijden. Het gemiddelde stijgt dan tot ver boven de 50 kilometer. Kop over kop (het welbekende treintje) rijden deze ploegen kilometers op kop om hun sprinters later zo goed mogelijk af te zetten. Het meest bekende voorbeeld in de geschiedenis van het wielrennen is de “Post”-trein. Genoemd naar de ontdekker daarvan wijlen Peter Post. De posttrein met bekende namen als Knetemann, Raas, Lubberding, Priem, Oosterbosch e.a. konden kilometers een onmenselijke snelheid halen. De ploegentijdrit was ook een dankbare trofee voor deze ploeg, omdat geen ploeg zo hard kon rijden als zij.
Vandaag dus de eerste etappe voor de sprinters. Welke namen gaan we dus vandaag hoogstwaarschijnlijk zien aan het einde?
Dylan Groenewegen, Nederlands hoop in bange sprintdagen, is één van hen. Maar het zullen vooral de bekende namen van Kittel, Greipel, Cavendish (al is die er een tijd uit geweest door een blessure), Sagan en Démare. Als ik mijn geld zou zetten is het vandaag op Marcel Kittel. Groot geworden bij Sunweb en tegenwoordig voor Quickstep de overwinningen aan elkaar aan het rijgen. Outsiders voor vandaag zijn Matthews, Kristoff en Bouhanni. De laatste is een van de mooiste sprinters. Niet zo zeer om zijn uiterlijk, maar om de wil om altijd te winnen. Dit voerde hij in het verleden ook uit met zijn handjes en hoofd. Ook lichamelijk leed is hem niet vreemd afgelopen jaar. Let dus op hem in de sprints.
De bekende Post trein in de jaren 80
Vandaag de dag de beste sprinter in het peloton, Marcel Kittel
Volgens de Belgische commentatoren is de eerste etappedag de gevaarlijkst. En dat terwijl gisteren er veel meer renners zijn gevallen dan oorspronkelijk bekend was. De Fransman Tony Gallopin hield aan zijn val een soort olifantspoot over die niet eens paste in een laars van een reus laat staan in een wielerschoentje, maar ja…wielrenners zijn bikkels en stappen gewoon weer op de fiets. ‘De renners moeten leren vallen, het is wel tienduizend keer oefenen’ aldus een nuchtere opmerking. Het werd een dag om met samengeknepen billen naar te kijken. Opnieuw speelde de regen een onsympathieke rol die de renners behoorlijk parten zou gaan spelen. Daarover later.
De Tour brengt de renners een dimensie verder …..het klink eenduidig uit de monden van de deelnemers ’tja maar dit is de Tour hé dan weet je het nooit.’ Dat zorgt voor de magie van de Tour. Nergens is de discipline zo hoog dan in de Tour. Zo wordt de ploeg samengesteld. Alles voor de Tour dat was vroeger, dat is nu en zal in de toekomst niet anders worden.
Adrenaline en Discipline
Ik heb niet precies geteld maar deze twee woorden zijn tijdens de wedstrijd minstens veertig keer gevallen.
Tijdens het wedstrijd verloop is er gelukkig ook tijd voor een aantal weetjes en feiten. Neem het heethoofd Nacer Bouhanni in het gewone leven een lammetje maar zodra hij op de fiets zit een duivel die al voor menig vervelend incident heeft gezorgd. Zijn ploeg Cofidis bedacht daar het volgende op. Bij één van de vorige wedstrijden werd papa Bouhanni naar de wedstrijd gehaald om zijn zoon met rustige bewoording in toom te houden. Met een duidelijk resultaat! Nu maar hopen dat het zonder papa ook lukt. Niet echt belangrijk maar wel grappig: De Belg Jens de Keukeleire blijkt kampioen plassen op de de fiets te zijn. En dan de Pool Michal Kwiatowski menige ploeg aast op hem maar hij heeft gekozen voor Sky is liever knecht van Froome dan dat hij gaat voor eigen kansen. ‘Ik kan van Froome nog zoveel leren vooral over belangrijke details.’ Dit fenomeen is alleen mogelijk binnen de wielersport.
Een staaltje domme vragen overkomt Mark Cavendish, hij won eerder bijna alle sprints. ‘Hoe voel je je Cavendish, ga je mee sprinten?’ Het gezicht van de Brit spreekt boekdelen maar het antwoord heel netjes, ‘Ja…daarvoor ben ik hier.’ Er wordt gedurende de uitzending heel wat af geneuzeld.
Het ene moment wordt er gesproken over een gelopen race, ondanks dat alle renners aangeven dat je het met de Tour nooit weet. Dertig kilometer voor de finish gaat een onfortuinlijke renner in een bocht door een plas, het regent bijna de hele dag, finaal onderuit. Het is een wirwar van renners die met vijftig kilometer per uur geen enkele kans hebben om overeind te blijven. De Lotto Jumbo behoren bij de ongelukkigen evenals Bauke Mollema en Froome! Bijna zijn hele ploeg gaat onderuit. Op zo’n moment zit iedereen op het puntje van zijn stoel en is bij de les.
Hoe Froome – na een fietswissel- weer door Kwiatowski wordt terug gebracht naar het peloton is machtig om te zien. Als je kapot zit doe je vreemde dingen.’ is een opmerking. Maar de wijze waarop Froome op zijn fiets zit, aan zijn pols voelt pppfff…… Tijdens de uitzending komt er geen informatie.
De smaakmaker van deze dag is de Amerikaan Taylor Phinney. Vanaf de start poeft hij er met drie Franse renners van tussen en de vier werken goed samen. Meer dan twee minuten voorsprong wordt hen niet gegund. Er wordt door het peloton gecontroleerd gereden. Twee kilometer voor de finish is het feest teneinde, wel worden er twee colletjes van de vierde categorie gewonnen waardoor Phinney -opgevoed door twee zeer sportieve en succesvolle ouders – de bolletjestrui om de schouders krijgt. De hele dag wordt er gespeculeerd wie de dagwinst en de sprint gaat winnen, alle scenario’s worden doorgenomen en de sprinters geïnterviewd. Het is uiteindelijk de Duitser Marcel Kittel die vanuit het niets van wiel naar wiel stoempt en de winst opeist. Bij niet één ploeg heeft het vooraf uitgestippelde scenario gewerkt. Dat is de Tour. De ontlading van Kittel was groot er vloeide tranen en ik nam er een glaasje op. Morgen wacht ons weer een mooie en spannende dag. Gelukkig duurt de Tour nog drie weken min twee dagen.